Το Πράσινο Κίνημα έχει εγκαίρως τοποθετηθεί για την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις που θα επιφέρει στη χώρα μας. Και είναι προφανές ότι τα ακραία φαινόμενα που ζούμε στη χώρα μας έχουν ως σημείο αναφοράς την κλιματική αλλαγή. Ωστόσο, πέρα από τις υποψίες που υπάρχουν, ανά περίπτωση, περί εμπρησμών οι βασικές ευθύνες που υπάρχουν ανήκουν στους κυβερνώντες.
Η φιλοσοφία της διοίκησης, δεν έχει καμία πολιτική πρόληψης αλλά μόνο γραφειοκρατικά και πεπαλαιωμένα σενάρια καταστολής. Χωρίς εξόδους διαφυγής, χωρίς μεγάλους δρόμους, χωρίς ικανές και αναγκαίες προσβάσεις στη θάλασσα, χωρίς να λειτουργούν όλοι οι κρουνοί, ακόμα και χωρίς την αλλαγή όλων των ξύλινων κολώνων της ΔΕΗ. Από την άλλη πλευρά η ελληνική γραφειοκρατία και η αργοπορία των διοικήσεων, πολλές φορές εγκρίνει τα κονδύλια για αποψίλωση μετά το…καλοκαίρι, τα οποία τότε χρησιμοποιούνται από την αυτοδιοίκηση για άλλους σκοπούς. Το πιο σημαντικό από όλα όμως, είναι ότι επιτράπηκε η πολεοδομική αυθαιρεσία, όλα τα προηγούμενα χρόνια, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχει δυσκολία μετακίνησης προς τη θάλασσα ή οδικά όταν υπάρχουν πυρκαγιές. Η ελληνική κοινωνία έχει συμπεριφερθεί βάναυσα στο περιβάλλον και τη φύση και δυστυχώς η φύση εκδικείται.
Το Πράσινο Κίνημα, τονίζει για ακόμα μία φορά ότι πρέπει να υπάρξει σαφές σχέδιο διαχείρισης των θεμάτων πολιτικής προστασίας, με αρμοδιότητες που θα είναι ξεκαθαρισμένες και με ένα (και μόνο) διοικητικό κέντρο που θα παίρνει τις αποφάσεις για την εκάστοτε εκκένωση των περιοχών. Είναι αναγκαίο, περισσότερο από ποτέ, να μπουν στον σχεδιασμό πρόληψης και τα σύγχρονα μέσα τεχνολογίας. Παράλληλα να χρησιμοποιηθούν και καινοτόμα οικολογικά κατασβεστικά υλικά. Είναι προφανές ότι το επιχειρησιακό σχέδιο εκκένωσης και προστασίας μίας περιοχής που ανήκει σε οικιστικό ιστό, πρέπει να είναι τελείως διαφορετικό από την αντιμετώπιση πυρκαγιάς σε έναν ορεινό όγκο. Και φυσικά θα πρέπει να σταματήσουμε να ευνοούμε το πολεοδομικό χάος, που υπάρχει στη χώρα μας.
Είναι δεδομένο ότι ο κάθε νέος σχεδιασμός πολιτικής προστασίας θα πρέπει να συμπεριλάβει και τα δεδομένα της κλιματικής αλλαγής. Αν δεν υπάρχουν όμως σενάρια σύγχρονης πρόληψης στην πολιτική προστασία, δεν φταίει η κλιματική αλλαγή, αλλά η ελλειμματική διοίκηση της κυβέρνησης. Είναι επίσης γνωστό ότι το κόστος της πρόληψης είναι πάντα απείρως μικρότερο από το κόστος καταστολής και αποκατάστασης των ζημιών. Πάντα με σεβασμό στη φύση και το περιβάλλον. Για να μην ζήσουμε ξανά τέτοια καταστροφή…
ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ
Παίρνουμε Θέση—Η Πολιτική στην Πράξη
