---

 

 

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Ζούμε μία εποχή μεταβατικών εξελίξεων. Τα παραδοσιακά πολιτικοοικονομικά μοντέλα έχουν καταρρεύσει και πλέον οδεύουμε προς ένα νέο ιδεολογικοπολιτικό δίπολο. Από τη μία πλευρά ο νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος έχει σαν αποτέλεσμα τη συσσώρευση κεφαλαίων σε λίγους και τη συγκέντρωση εξουσίας σε ελάχιστους. Από την άλλη η πρόταση της«πράσινης» οπτικής, η οποία στοχεύει στην προστασία των φυσικών πόρων της γης και των εμπράγματων αξιών της και στην αναδιανομή του πλούτου στους οικονομικά ασθενέστερους.

Το 2008 ήταν η απαρχή μίας παγκόσμιας κρίσης που ανέδειξε το σύγχρονο παγκόσμιο περιβάλλον στο οποίο ζούμε.

Αυτό χαρακτηρίζεται από:

• Την έλλειψη παγκόσμιων θεσμών και κανόνων που να ρυθμίζουν, να ελέγχουν και να θέτουν τη Νέα Τάξη πραγμάτων-στο πλαίσιο της Παγκοσμιοποίησης-σε μία “ανθρώπινη” διάσταση.
• Την ανακήρυξη, αφενός του τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος και αφετέρου των ακραιφνών τεχνοκρατών, σε δεσπόζουσα και κυρίαρχη θέση έναντι της πολιτικής και των πολιτικών.
• Την αλληλεξάρτηση των Εθνικών οικονομιών μέσω της ταχύτατης εξέλιξης και εξάπλωση της τεχνολογίας και των επικοινωνιών.
• Την επένδυση σε νέες αυτοματοποιημένες δομές παραγωγής αντικαθιστώντας ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου εργατικού δυναμικού
• Την καταφυγή του κεφαλαίου σε “αναδυόμενες” οικονομίες με σχεδόν ανύπαρκτες προδιαγραφές συνθηκών εργασίας, υγιεινής, προστασίας. Με ανύπαρκτες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Με ανύπαρκτη, εντέλει, προστασία των βασικών Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
• Την εγκαθίδρυση ενός αδιαφανούς τραπεζικού συστήματος-μοχλό της απρόσκοπτης φοροαποφυγής – μέσω offshore εταιριών και φορολογικών παραδείσων.
• Την κατασπατάληση των φυσικών πόρων της γης, με αποτέλεσμα να υποθηκευτούν, οικονομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά οι επόμενες γενιές.

Το παγκόσμιο αυτό περιβάλλον:

• Ανέδειξε σε μείζονα προβλήματα της σύγχρονης εποχής την κλιματική αλλαγή, την ανεργία, τις κάθε λογής ανισότητες, τη φτώχεια, την παράνομη μετανάστευση, τις περιφερειακές συγκρούσεις, τα κύματα προσφυγικών ροών.
• Κατέστησε μία πρωτοφανούς έντασης κρίση που αφορά την Ειρήνη και την Ύφεση, το Περιβάλλον, την Οικολογική Ισορροπία, τις μορφές Ενέργειας, την Ποιότητα Ζωής.
• Εγκαθίδρυσε μία παρατεταμένη  παγκόσμια “ασταθή” ισορροπία. Έναν ιδιότυπο “πόλεμο” που διαπερνά όλο το οικονομικό, κοινωνικό και ανθρώπινο γίγνεσθαι. Από τον ελεύθερο χρόνο, τον πολιτισμό, τη μόρφωση, την απασχόληση την πληροφόρηση μέχρι την παραγωγή, διανομή και κατανάλωση αγαθών.
• Επέφερε μία γιγαντιαία μεταλλαγή στην οικονομική δομή, στις κοινωνικές διατάξεις, στις κάθε λογής ανισότητες, στις μορφές επικοινωνίας και στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Μία μεταλλαγή που πραγματοποιείται ,συν τοις άλλοις, και με την εκρηκτική εξέλιξη των νέων τεχνολογικών επαναστάσεων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της συντηρητικής και νεοφιλελεύθερης πλειοψηφίας στους θεσμούς της, συνεπικουρούμενη τις περισσότερες φορές από τους Σοσιαλιστές-Σοσιαλδημοκράτες, αποδείχθηκε ανέτοιμη και άβουλη στην αντίδραση της σε αυτή την έκταση της κρίσης.

Φοβικά διόγκωσε το δημοκρατικό της έλλειμμα καθιερώνοντας ένα κλειστό “διευθυντήριο” κρατών-μελών, υπό την ηγεμονία της Γερμανίας, το οποίο κυριολεκτικά παραχώρησε την πλήρη διακυβέρνηση της Ε.Ε. στα χέρια των Χρηματοοικονομικών Θεσμών, των ανεξέλεγκτων αγορών και των ακραιφνών τεχνοκρατών.

Κατέστησε την Ε.Ε. από πολιτική ένωση κρατών-μελών σε “πολυεθνική εταιρία” η οποία λειτουργεί με καθαρά χρηματοοικονομικούς όρους. Ξεδίπλωσε το αφήγημα των “καλών” και “κακών” κρατών-”παραρτημάτων”. Με πρόσχημα την οικονομική και δημοσιονομική τους εξυγίανση, αλλά κυρίως τη διάσωση του Ευρωπαϊκού Τραπεζικού και Χρηματοπιστωτικού συστήματος, επέβαλλε σκληρά μνημόνια με απεχθή δημοσιονομικά μέτρα στα “κακά” κράτη-”παραρτήματα”, αδιαφορώντας παντελώς για το πολιτικό και-κυρίως-για το κοινωνικό κόστος. Αποτέλεσμα ήταν η εγκαθίδρυση σκληρής επιτροπείας στα “κακά” κράτη-”παραρτήματα”, μέχρι σημείου απώλειας της εθνικής τους κυριαρχίας, μετατρέποντας τη κρίση σε κρίση  Δημόσιου Χρέους.

Η πολιτική της αυστηρής λιτότητας που εφαρμόσθηκε σε όλη την Ευρωζώνη έχει σαν πολιτικό αποτέλεσμα την επιστροφή στον Εθνικισμό και τη Ξενοφοβία, την ένταση του Λαϊκισμού, την εδραίωση μίας μακράς περιόδου Ύφεσης και Ανεργίας

Συνέπεια αυτών των πολιτικών της Ε.Ε. είναι να εκδηλωθεί ένα τεράστιο κύμα Ευρωσκεπτικισμού, μία επικίνδυνη διόγκωση του Εθνικισμού-μέχρι την αναβίωση του Φασισμού σε όλη την Ευρώπη-θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Σε σοβαρό κίνδυνο την ίδια της έννοιας της Δημοκρατίας τελικά.

Η Πατρίδα μας, η Ελλάδα, βρέθηκε αντιμέτωπη με αυτή τη σφοδρή παγκόσμια κρίση με τις χειρότερες δυνατές συνθήκες. Ευάλωτη και εκτεθειμένη. Αφού η παρασιτική οικονομική ελληνική ολιγαρχία και το πολιτικό προσωπικό που κυβέρνησε κατά την περίοδο της “Ύστερης Μεταπολίτευσης”, ανέδειξαν στο απόγειο τους όλες τις στρεβλώσεις του περιφερειακού ελληνικού καπιταλισμού και τις μετέτρεψαν σε ένα ιδιότυπο  σύστημα που διατρέχει το σύνολο της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Υπονόμευσαν τους δημοκρατικούς θεσμούς μέσω της αιχμαλωσίας τους από μηχανισμούς ενός οικονομικού ,πολιτικού και τεχνοκρατικού κατεστημένου ,που υπηρετείται από ένα πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης και μαζικής ενημέρωσης.

Οι συνθήκες αυτές αποτέλεσαν την αιτία να μετατραπεί η χώρα μας σε διεθνές “πειραματόζωο” μέσω της σχεδόν οκτάχρονης μνημονικής κηδεμονίας. Η παλαιοκομματική πολιτική τάξη, αυτή η θεραπαινίδα της ντόπιας και ξένης οικονομικής ολιγαρχίας, επέβαλε την πλέον αντικοινωνική νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας. Μέσω των διαδοχικών μνημονίων εκχώρησε την Εθνική Κυριαρχία στους διεθνείς δανειστές και στη Τρόικα.

Αποτελέσματα αυτής της ασκούμενης πολιτικής είναι:

• Παρέδωσε τη μοίρα του πολίτη στα χέρια ξένων παραγόντων, μιας πλουτοκρατίας που ελέγχει τους πόρους του Κράτους και ενός Κράτους που επιβάλλει την εξουσία του για να διατηρεί ικανοποιημένους τους άλλους.
• Καταπάτησε το δικαίωμα μας στην Ισότητα, τη Συμμετοχή, τη Δημιουργία, την Πρόοδο, την Ασφάλεια και την Εκπροσώπηση.

Μια καταπάτηση που έχει καταστήσει κυρίαρχο συναίσθημα κάθε Ελληνίδας και Έλληνα την απόγνωση που νιώθει διότι δεν μπορεί να κάνει πράξη τις στοιχειώδεις ανάγκες και επιθυμίες του.

• Η διάλυση με ραγδαίους ρυθμούς της μεσαίας και μικρομεσαίας ελληνικής επιχείρησης, αφήνοντας πίσω της οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Η μεσαία τάξη συρρικνώθηκε σε συντριπτικό βαθμό.
• Η υποχώρηση κατά 40% του μέσου μηνιαίου οικογενειακού εισοδήματος.
• Η εκτόξευση της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη-η ανεργία στους νέους αγγίζει το 60%.
• Η φυγή στο εξωτερικό ενός πολύ μεγάλου αριθμού-αγγίζει τις 500.000-ανθρώπους της εργασίας και του πνεύματος, κυρίως νέους επιστήμονες.
• Η μείωση του ΑΕΠ κατά 25% από την έναρξη εφαρμογής των μνημονίων.
• Η καταλήστευση του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της χώρας. Τα πάντα εκποιούνται υπέρ της αποπληρωμής των δανειστών,αλλά και της διατήρησης των προνομίων της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας και του πολιτικού προσωπικού εξουσίας.
• Η εκτόξευση του δημόσιου χρέους σε πρωτοφανή και μη “βιώσιμα” επίπεδα.
• Η αιχμαλωσία του Ελληνικού λαού, μέσω των διεθνών δεσμεύσεων, σε μια “παγίδα χρέους” και η μετατροπή της Πατρίδας μας σε μια ιδιότυπη ευρωπαϊκή αποικία χρέους.

Κοινώς κατέστησε τη χώρα μας ξέφραγο αμπέλι.

Στη σκέψη κάθε Ελληνίδας και Έλληνα κυριαρχεί η αγωνία και ο φόβος για το ξεπέρασμα αυτής της πολυεπίπεδης κρίσης. Κοινή διαπίστωση αποτελεί ότι οι προτεραιότητες της πολιτικής ηγεσίας έχουν πλέον ταυτιστεί. Κοινοί στόχοι των κομμάτων που έχουν ή διεκδικούν την εξουσία είναι η εκπλήρωση των μνημονικών μας υποχρεώσεων, η προσέλκυση επενδύσεων-ξεπουλήματος κυρίως-από το εξωτερικό και η έξοδος στις αγορές. Πλέον η μόνη τους διαφωνία έγκειται στο ποιος μπορεί να πετύχει τους στόχους αυτούς. Εκπέμπουν ένα πολιτικό όραμα που είναι εκ διαμέτρου αντίθετο στις βαθιά ριζωμένες αρχές και αξίες του κάθε Έλληνα πολίτη.

Την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη Διαφάνεια, την Αξιοκρατία, τα Δικαιώματα για Όλους, τη Λογοδοσία, την Ανθρωπιά ,την Ανεκτικότητα, την Αλληλεγγύη, τη Συλλογικότητα, τη Συνύπαρξη, τη Δημιουργία, τη Χειραφέτηση.

Κοινή πεποίθηση αποτελεί ότι η πραγματική απελευθέρωση των Ελλήνων, η δική μας απελευθέρωση δεν θα έρθει όταν βγούμε στις αγορές. Θα έρθει όταν απεγκλωβιστούμε από τη σημερινή πραγματικότητα, σταθούμε στα πόδια μας και πορευτούμε βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις κυρίως.

Η απαλλαγή της Ελλάδας από το καθεστώς της ξενοκρατίας και της ραγδαίας αποσύνθεσης της απαιτεί τον ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό αναπροσανατολισμό της χώρας. Απαιτεί ένα ισχυρό Εθνικό Πλαίσιο Ανάπτυξης βασισμένο στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της. Απαιτεί τη σύμπτωση του Κοινωνικού στοιχείου με το Εθνικό. Απαιτεί επίκεντρο της πολιτικής τον Άνθρωπο και το Περιβάλλον.

Σε αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δική μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μία πολιτική πράξη. Στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος. Του Πράσινου Κινήματος.

Ενός ενιαίου, μαζικού, πατριωτικού,δημοκρατικού Κινήματος της Οικολογίας και της Πράσινης Πολιτικής με βασικό στόχο την οικολογική και ψηφιακή μεταστροφή της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα.

Ενός Κινήματος που θα αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις για τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία, την Αμεσοδημοκρατία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την Αλληλεγγύη, την Ισότητα και την Ελευθερία, την αναβάθμιση της Υγείας, της Παιδείας και της Εκπαίδευσης, την ανάδειξη του Φυσικού Κάλλους,τον Αθλητισμό, τα Δικαιώματα των Ζώων, την ανάδειξη της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του Πνευματικού Πλούτου της χώρας.

Ενάντια στον Ρατσισμό τον Φασισμό.

Ενός Κινήματος που συγκροτεί μέτωπο για τη δημιουργία ενός νέου, πρότυπου ενεργειακού και παραγωγικού μοντέλου περιβαλλοντικής  προστασίας από τις επιπτώσεις της Κλιματικής Αλλαγής, που θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της οικονομίας, την κοινωνική ευημερία, την ποιότητα ζωής, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την ίδια την υγεία των πολιτών.

Βασικός κυριαρχικός στόχος του Πράσινου Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις. Πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, προωθώντας ταυτόχρονα την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία, την Κοινωνική Απελευθέρωση και τη Δημοκρατία σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής. Μιας πολιτείας με αποκέντρωση των εξουσιών του κεντρικού κράτους που δεν αφορά μόνο την αποκέντρωση αρμοδιοτήτων όπως την αντιλαμβανόμασταν μέχρι σήμερα. Αφορά τη ριζική μεταφορά εξουσιών και πόρων σε θεσμούς, φορείς και αρχές που θα λογοδοτούν για τον τρόπο που τα διαχειρίζονται. Θεσμούς υπάρχοντες, όπως η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η Δικαιοσύνη, τα Επιμελητήρια, τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα που πρέπει να αναβαθμιστούν και να ανεξαρτητοποιηθούν. Θεσμούς που μπορούν να ενισχυθούν και να απελευθερωθούν από τον εναγκαλισμό του κράτους, όπως συνεταιρισμοί και συνδικαλιστικοί φορείς. Θεσμούς που θα δημιουργηθούν ώστε να συμμετέχουν σε αυτούς όλοι οι ενδιαφερόμενοι γύρω από μια εξουσία ή τη διαχείριση ενός δημόσιου πόρου ή αγαθού.

Μιας Ελλάδας ισχυρής και ικανής να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και στα Βαλκάνια, αξιοποιώντας και κεφαλαιοποιώντας τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα μέσα από τα οποία αναβαθμίζεται η αξία της.

Είμαστε συνδεδεμένοι με τα διεθνή κινήματα ενάντια στον ρατσισμό, τον αντισημιτισμό και την ισλαμοφοβία. Τα κινήματα για την προστασία του περιβάλλοντος, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα των ζώων, τα δικαιώματα των γυναικών, τα δικαιώματα των απανταχού μεταναστών και των προσφύγων, τα νέα δικαιώματα, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ ( LGBT).

Πιστεύουμε στην Ελληνίδα και στον Έλληνα. Εμπνεόμαστε από τις δυνατότητες που έχει η Ελλάδα. Πιστεύουμε σ’ αυτήν. Πιστεύουμε στον απανταχού Ελληνισμό. Ακλόνητη πεποίθηση μας είναι ότι η Ελλάδα έχει κάθε δυνατότητα να υπερβεί την κρίση αυτή.

Προχωράμε στη δημιουργία του Κινήματος.

Το Πράσινο Κίνημα φιλοδοξεί να εκφράσει το κόσμο της εργασίας ,των αυτοαπασχολούμενων, των μεσαίων και μικρομεσαίων επαγγελματιών, της αγροτιάς, της νεολαίας, της διανόησης, της καλλιτεχνικής δημιουργίας, της απανταχού ομογένειας, της μπλε οικονομίας, της πράσινης επιχειρηματικότητας, της κοινωνικής και κυκλικής οικονομίας, της οικολογίας, των νέων τεχνολογιών, της ψηφιακής οικονομίας, του κύματος των ανέργων, του κύματος της νέας γενιάς των επιστημόνων και της εργασίας που έχουν μεταναστεύσει λόγω κρίσης και όλων εκείνων που υφίστανται την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Απευθυνόμαστε σήμερα στους Έλληνες πολίτες, με τη σημερινή διακήρυξη των αρχών του Πράσινου Κινήματος να αποτελεί εκκίνηση για την ίδρυση, στελέχωση και θεμελίωση ενός Κινήματος. Του Πράσινου Κινήματος. Ενός   Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει το φορέα προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη, αξιοπρεπής και δημοκρατική Ελλάδα.

Θεμελιακή αρχή του Κινήματος είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία -από τη βάση μέχρι την ηγεσία- με απόλυτη ισοτιμία όλων των μελών που θα το στελεχώσουν.

Αναλαμβάνουμε τη δέσμευση να πραγματοποιήσουμε το ανοικτό ιδρυτικό μας Συνέδριο.

Το Συνέδριο στο οποίο θα αποφασιστούν τα πάντα: την περαιτέρω επεξεργασία των πολιτικών μας θέσεων, των στρατηγικών μας επιλογών, την εκλογή οργάνων, την επικύρωση του Καταστατικού. Τα πάντα μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες.

Το Πράσινο Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσης, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια Ανεξάρτητη, Αναγεννημένη και Δημοκρατική Ελλάδα.

ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ            Παίρνουμε Θέση – Η Πολιτική στην Πράξη