TO QVO VADIS (ΠΟΥ ΠΑΜΕ) ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ – Γράφει ο Παναγιώτης Μεταξάτος
Ο πυλώνας της Δημοκρατίας είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση της χώρας. Οι αποφάσεις της είναι καθοριστικές για την ανάπτυξη και πρόοδο της χώρας και την ευημερία μέσω της οικονομίας. Όμως, αυτές οι αποφάσεις τείνουν να γίνονται όλο και πιο δύσκολες και πιο χρονοβόρες. Διαφαίνεται μια αντιπαλότητα, χωρίς πατριωτικά αισθήματα και λογική πολλές φορές, εμποτιζόμενη από κομματικές αντιπαλότητές. Σε αυτό έχει προστεθεί η διαφορετικότητα αντίληψης μεταξύ αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης και μόνιμων υπαλλήλων. Από τους τελευταίους, πολλοί νομίζουν ότι τους ανήκει ο Δήμος που υπηρετούν, το ίδιο το κράτος;! Οι ποινές για τιμωρία επίορκων είναι άγνωστες και μικρές, η παρανομία φουντώνει, η διαπλοκή μεγαλώνει, το σαράκι της διαφθοράς φθείρει σε πολλές περιπτώσεις κάθε ιδανικό για ανάπτυξη, πρόοδο και ευημερία. Όπου κλέβουν λίγοι οι πολλοί, καλό δεν συντελείται.. H αδυναμία ανάδειξης εγκλημάτων κάθε είδους, ακόμα και δολοπλοκιών, κοστίζει στους πολίτες ένα βαρύτατο τίμημα. Όλοι λένε ότι κάτι πρέπει να γίνει, κάτι να αλλάξει. Με την υπάρχουσα δομή της δικαιοσύνης για να υπάρξει δίκαιη απόφαση απαιτείται πάρα πολύ χρόνος, αρκετά χρήματα, και ικανοί παράγοντες που θα κάνουν τη δουλειά που πρέπει και όχι να προσποιούνται ότι δουλεύουν καθήμενοι..
Από το νέο έτος η Βουλγαρία μπαίνει στο ΕΥΡΩ και οι προβλέψεις δείχνουν ότι και αυτή που σήμερα είναι ουραγός της οικονομίας της Ευρώπης, θα μας ξεπεράσει. Η χώρα μας, ήταν η 12η χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μετά μπήκαν Πορτογαλία, Ισπανία, χώρες της Βαλτικής και των Βαλκανίων τελευταία. Όλες ήταν οικονομικά αδύναμες μπροστά στην Ελλάδα ενώ σήμερα μας έχουν ξεπεράσει όλες. Τι θα γίνει εάν μείνουμε εμείς οι τελευταίου αφού και η Βουλγαρία θα μας ξεπεράσει; Θα αντέξει ο ίδιος ο λαός την ντροπή και το αίσχος της υποθάλπτουσας ανικανότητας; Θα δεχθεί τις φωνές αυτών που ήταν υπεύθυνοι τόσα χρόνια που πέρασαν άπρακτα για να ξανακυβερνήσουν διώχνοντας τους άλλους που δεν έχουν τελευταία τον ίδιο αριθμό θητείας; Κατά πόσο θα δοκιμάζονται οι ίδιες και οι ίδιες συνταγές από τα εναλλασσόμενα κόμματα χωρίς να αποδίδουν; Τι λένε οι ειδικοί επιστήμονες και ακαδημαϊκοί που θα έπρεπε να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου μπροστά στην αδιαλλαξία μιας χώρας όπως η Τουρκία που θέλει να μας καταπιεί; Τι τύχη θα έχουν οι πολιτικοί από την μήνη του λαού σε περίπτωση στρατιωτικής ήττας; Γιατί δεν παραδειγματίζονται οι πολιτικοί από τις τραγωδίες, πυρκαγιές, πλημμύρες και τις εκατόμβες νεκρών στις συγκοινωνίες; Γιατί κρύβουν την ανεπάρκεια της κρατικής μηχανής που διοικούν και παραμένει ίδια όποιοι και αν είναι στην εξουσία;
Και όμως υπάρχει φάρμακο. Αρκεί να το δώσουν μεθοδικά και να είναι κατανοητό από τον Λαό για να το αποδεχτεί και να πάψει να κυριαρχεί ο λαϊκισμός στην πολιτική ζωή μας. Να σκεφθούμε για το καλό και το κακό της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, για τις αξιολογήσεις υπαλλήλων, για τις ευθύνες κρατικών παραγόντων , για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης, για τις αναθέσεις δημοσίων έργων, για τον ρόλο των τεχνικών υπηρεσιών στους Δήμους και την περιφέρεια, για την επιτάχυνση της σύνταξης των μελετών δημοσίων έργων, για τις έγκαιρες πληρωμές οφειλών του Δημοσίου, για τον ποιοτικό έλεγχο, για την μείωση χρόνου διαδικασιών απονομής αποφάσεων των θεσμών της χώρας, όπως Ελεγκτικό Συνέδριο, Συμβούλιο της Επικρατείας, αρχή Διαφάνειας και άλλα, και πρωτίστως την αναβάθμιση της παιδείας, γιατί αν από τα Ανώτατα Ιδρύματα βγαίνουν «μπούφοι», τέτοιους θα έχουμε να μας διοικούν…
Επειδή λοιπόν ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ για να μην πάμε χειρότερα, αδέρφια κάτι πρέπει να γίνει..
Ευχαριστώ
Παν. Χαρ. Μεταξάτος
