Η Εξωτερική Πολιτική της υποτέλειας, φέρνει δεινά
Τα κόμματα της ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, του ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και της ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ, είναι εξαιρετικά ανήσυχα με τον τρόπο που η κυβέρνηση χειρίζεται τα εθνικά μας θέματα, αλλά και για τις απολύτως αμφισβητούμενες τακτικές της και την γεωστρατηγική πολιτική της.
Σε έναν ραγδαία αναπροσαρμοζόμενο κόσμο, με αντιτιθέμενους πόλους ισχύος, υπερεθνικές εξουσίες και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και συμφέροντα, η Εξωτερική Πολιτική της Ελλάδας μετατράπηκε από παθητική, σε άβουλη και υποτελή.
Το υπ. Εξωτερικών εμφανίζεται ως απερίσκεπτος προπέτης, να υιοθετεί και να εφαρμόζει τις πολιτικές επιταγές άλλων δυνάμεων (Γερμανίας, ΗΠΑ, Γαλλίας) και άβουλα να μετατρέπεται σε πολιτική μαριονέτα, νομίζοντας ότι συμμετέχει στις εξελίξεις.
Ο παγκόσμιος εκτροχιασμός του συστήματος ασφαλείας και ειρήνης προέκυψε από την άρνηση χωρών με ισχύ, της εφαρμογής Συμφωνιών και δεσμεύσεων και της αποδοχής (εάν όχι υποστήριξη) της συμμετοχής ολιγαρχών και κεφαλαιούχων σε οποιαδήποτε πολιτική εξέλιξη -ακόμη και σε πολέμους. Το παγκόσμιο κεφάλαιο βρήκε τρόπο να διεκδικήσει ακόμη περισσότερο μερίδιο από το παραγόμενο των πολιτών του πλανήτη.
Η αλλαγή των κανόνων ασφάλειας και η επικράτηση των ολίγων, καταστρέφει την όποια προσπάθεια για μακροχρόνια ειρήνη με ότι επιπτώσεις θα έχει κάτι τέτοιο.
Προτεραιότητα της παγκόσμιας κοινότητας θα έπρεπε να είναι η διαμόρφωση συνθηκών για το κοινό καλό και η ανάπτυξη δράσεων για την ευημερία στην ζωή τους.
Τουναντίον ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με όπλο εθνικιστικές-ναζιστικές-φασιστικές ομάδες και πρόσωπα, παρεμβαίνουν και ενισχύουν πολέμους και αντιδημοκρατικά/αντιλαϊκά μέτρα.
Ο στόχος τους είναι ένας.
Το κέρδος.
Εδώ οι πολιτικές συναντιόνται.
Η λογική της ΕΕ για “το κέρδος πάνω από τους ανθρώπους και τις κοινωνίες” την αναδεικνύει σε συμμέτοχο αυτής της κατάστασης και μάλιστα σχεδόν αρωγό (έμμεσα ή άμεσα) σε πολλές από αυτές.
Οι καταστάσεις που συνεχίζουμε να βιώνουμε όπως η ακρίβεια, η μείωση των δικαιωμάτων, η έλλειψη δημοκρατίας, οι επεμβάσεις στους θεσμούς, οι κοινωνικές αδικίες είναι βασικές παράμετροι που βοηθούν στην ανάπτυξη εθνικιστικών αντιλήψεων.
Η ΕΕ (που έστω και καθυστερημένα προσπαθεί να βοηθήσει τους Ουκρανούς), φέρνει κύρια ευθύνη για τον πόλεμο, δεδομένου ότι καμία συμφωνία που εδώ και 20 χρόνια έχει υπογραφεί, δεν έχει εφαρμοστεί.
Ο πόλεμος καταστρέφει τους πολίτες και τις κοινωνίες, τον Λαό εν γένει.
Θέλουμε να είμαστε σαφείς.
Θεωρούμε αυτονόητο ότι πρέπει να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο, τους Ουκρανούς πρόσφυγες, όπως αντίστοιχα να πράξουμε και για όσους πρόσφυγες προέρχονται από κάθε πόλεμο.
Όπου όμως κυριαρχούν οι εθνικιστικές αντιλήψεις είναι γνωστή η κατάληξη για τους πολίτες.
Η δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν λειτουργεί ο εθνικισμός σε μία χώρα.
Η ΕΕ βρίσκεται τώρα με την πλάτη στον τοίχο, δεδομένου ότι όχι μόνο η ιμπεριαλιστική Ρωσία αλλά και οι υπόλοιποι ιμπεριαλιστές ενισχύουν τον πόλεμο.
Άρα κινδυνεύουμε όλοι πια.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας ως χώρα και έστω καθυστερημένα να πάρουμε πρωτοβουλία παρέμβασης με στόχο η ΕΕ να λειτουργήσει ενιαία και δημοκρατικά.
Η Εξωτερική μας Πολιτική απαιτείται να κατευθύνει τις δράσεις της προς την ενίσχυση των σχέσεων συνεργασίας, τους διπλωματικούς και πολιτισμικούς δεσμούς με όλες τις χώρες των Βαλκανίων, της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, της Παρευξείνιας Ζώνης, εκμεταλλευόμενη τα συγκριτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά πλεονεκτήματά μας.
Ζωτικής σημασίας είναι η επιδίωξη ενός ειρηνικού και ευημερούντος μέλλοντος για όλες τις χώρες της περιοχής.
Σε αυτή τη βάση, οι ελληνικές θάλασσες δεν πρέπει να μετατραπούν σε χώρο εξορύξεων προς όφελος των πολυεθνικών.
Κάτι τέτοιο θα έφερνε πιο κοντά τον κίνδυνο μιας τεράστιας οικολογικής καταστροφής ενώ παράλληλα θα συντηρούσε μια μόνιμη εστία αντιπαραθέσεων και δαπανηρών εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Λέμε, ΟΧΙ την εξόρυξη Ορυκτών Καυσίμων.
Στο πλαίσιο, λοιπόν, ενός ανεξάρτητου και ειρηνικού ρόλου η χώρα μας οφείλει να επιδιώκει σταθερά την εφαρμογή των προνοιών που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο και ειδικά από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Υποστηρίζουμε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος, με την πλήρη αποχώρηση του τουρκικού στρατού κατοχής, τον τερματισμό του εποικισμού και την κατάργηση του συστήματος των εγγυήσεων του 1960.
Η δημιουργία ενός μόνιμου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας και Στρατηγικής, είναι αυτονόητα αναγκαία.
Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ και η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ καλούν τους πολίτες να αναλάβουν ενεργά πρωτοβουλίες και να συστρατευτούν, με όποιον τρόπο μπορούν, με τις δυνάμεις που προτάσσουν μια νέα πολιτική και πρακτική, απέναντι στην παλαιοκομματική, που φέρνει δεινά.
