Πολύ ιδιαίτερη και σε πολλά επίπεδα η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Σε πρωτόγνωρες συνθήκες τιμάται φέτος η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και το Πράσινο Κίνημα δίνει μεγάλο βάρος στον συμβολισμό της και στην ουσία της.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, με αφορμή τη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση που έκαναν οι γαντούδες και καπελούδες του Σικάγο το 1857. Τιμάται ως ημέρα μνήμης του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών και σηματοδοτεί τους αγώνες, τις θυσίες και τα επιτεύγματα των γυναικών σε όλον τον κόσμο.
Για το Πράσινο Κίνημα η Ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες και ιδιαίτερα στις ηρωίδες με τις «λευκές ποδιές», στις γυναίκες στο χώρο της υγείας, που στον έναν χρόνο της πανδημίας έχουν προσφέρει τα μέγιστα. Γενικότερα το Πράσινο Κίνημα θέλει να ευχαριστήσει δημόσια όλες τις γυναίκες που εργάζονται στον τομέα της φροντίδας, όπου σύμφωνα με τη νεότερη έρευνα της ΕΕ, το 86% των εργαζομένων είναι γυναίκες, συχνά χαμηλόμισθες.
Παράλληλα, το Πράσινο Κίνημα ενώνει τη φωνή του με τα εργατικά και φεμινιστικά κινήματα και στηρίζει τις κινητοποιήσεις τους που θα λάβουν χώρα σε μια συγκυρία κατά την οποία θύματα της έμφυλης και σεξουαλικής βίας, ξεπερνώντας ένα ολόκληρο πλέγμα, το οποίο επιβάλει την αποσιώπηση τέτοιων περιστατικών, βρίσκουν την δύναμη να καταγγείλουν δημόσια την κακοποίησή τους και αποκαλύπτει τις πραγματικές διαστάσεις του φαινομένου και δίνοντας θάρρος σε περισσότερα θύματα να μιλήσουν.
Παράλληλα, η 8η Μάρτη φέτος λαμβάνει χώρα εντός μίας κατάστασης που χαρακτηρίζεται από την πανδημία, την οποία η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως έχει τονίζει το Πράσινο Κίνημα, εργαλειοποιεί για να χτυπήσει δικαιώματα και κατακτήσεις και να επιβάλει ένα αυταρχικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η Συμπρόεδρος του Πράσινου Κινήματος Ρία Ακρίβου δήλωσε: «Σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως και στη χώρα μας, η ισότιμη θέση της Γυναίκας στην κοινωνία είναι ακόμη ζητούμενο. Σε πείσμα των επίσημων διαβεβαιώσεων και διακηρύξεων, η Γυναίκα εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως υπολειπόμενο μέλος στην καθημερινότητά της, στην εργασία της, στην πολιτική, ενώ αποτελεί και τον εύκολο στόχο για κάθε είδους επιθέσεις.
Η πραγματική ισότητα των φύλων προϋποθέτει όμως πάνω από όλα την αλλαγή της κοινωνίας και την αλλαγή της πολιτικής μας κουλτούρας για τον τρόπο που πραγματώνουμε την ισότητα των φύλων στην καθημερινή πολιτική, οικονομική, επιχειρηματική, αλλά και κοινωνική ζωή μας. Προϋποθέτει ένα περιβάλλον που δεν θα αναπαράγει σεξιστικές αντιλήψεις και μισογυνικές πρακτικές, ένα περιβάλλον που δεν θα ανέχεται το ρατσισμό και οποιαδήποτε μορφή βίας κατά των γυναικών.
Ολοένα και περισσότερο, αναγνωρίζεται καθημερινά η ανάγκη για μεγαλύτερη
ποσοστιαία συμμετοχή και παρουσία των γυναικών στην επαγγελματική, κοινωνική, και οικονομική ζωή. Η δυσαναλογία είτε ως «εικόνα» είτε αριθμητικά -στατιστικά είναι εμφανής.
Διότι μπορεί να μην υπάρχουν «άβατες» περιοχές όμως υπάρχουν γκρίζες ζώνες, όπου είτε τα στερεότυπα του παρελθόντος, είτε η «εθιμική» ή καθιερωμένη τάξη πραγμάτων δημιουργεί εμπόδια, δυσκολίες, ή πρόσθετες δυσχέρειες στην διακριτή – συμμετοχή των γυναικών σε ανάλογη ποσόστωση με αυτή των ανδρών.»
