Η Αλίκη Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου, “έφυγε” 101 ετών, και ήταν ένα φαινόμενο όχι μόνο για το ελληνικό αλλά και για το παγκόσμιο γυναικείο κίνημα.
Επί 80 χρόνια ήταν μέλος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, στον οποίο εντάχθηκε σε πολύ νεαρή ηλικία και επί 50 και πλέον χρόνια έδωσε πολλές μάχες για να είναι αυτονόητη κατάκτηση για τις Ελληνίδες η ισονομία και η ισοπολιτεία. Ήταν μέλος της επιστημονικής επιτροπής που συνέταξε το νόμο 1329/1983, που είναι ένα ορόσημο για τα δικαιώματα της γυναίκας στην Ελλάδα.
Το 1976 εξελέγη τακτική καθηγήτρια Εγκληματολογίας και Ανακριτικής στην Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και διατέλεσε δυο φορές πρύτανης του ιδρύματος(1979 και 1983). Ήταν η πρώτη Ελληνίδα που έγινε πρύτανης.
Από το 1974, Πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας (από το 2004 επίτιμος Πρόεδρος). Από το 1978, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εγκληματολογίας και του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΙΜΔΑ). Aπό το 1989 έως το 1996, Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Γυναικών, από το 1997, επίτιμος Πρόεδρος. Από τον Ιανουάριο 2000 έως τον Οκτώβριο 2006, Πρόεδρος (Επίτροπος) της Εθνικής Επιτροπής της Ελλάδας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Ήταν ιδρυτής και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Εγκληματολογίας από το 1978 και μέλος του Δ.Σ. της Διεθνούς Εταιρίας Εγκληματολογίας.
Ήταν ειδικός στον τομέα των Δικαιωμάτων της Γυναίκας. Με τις ιδιότητες της Προέδρου του Ελληνικού Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και της Διεθνούς Ένωσης Γυναικών (InternationalAllianceofWomen-IAW) (η οποία έχει συμβουλευτική σχέση με την ECOSOC, το Συμβούλιο της Ευρώπης, και όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς του συστήματος του Ο.Η.Ε.) είχε οργανώσει πολλά συνέδρια, σεμινάρια και διασκέψεις και είχε εκπροσωπήσει τη Διεθνή Ένωση Γυναικών σε διασκέψεις των ΗΕ στη Γενεύη, στη Νέα Υόρκη και στη Βιέννη
Υπήρξε μέλος της Επιτροπής που πραγματοποίησε τις μεταρρυθμίσεις της Ελληνικής νομοθεσίας για την ισότητα (Οικογενειακό Δίκαιο, αποποινικοποίηση της άμβλωσης κλ.), κατόπιν της αναθεώρησης του ελληνικού Συντάγματος το 1975. Στην αναθεώρηση του 2001, με πρωτοβουλία της, το ελληνικό Σύνταγμα εισήγαγε την ουσιαστική (αντί της επίσημης) ισότητα και τα θετικά μέτρα για την κατάκτησή της. Είχε επίσης εργαστεί πάνω στη νομοθεσία για την εφαρμογή του αναθεωρημένου Συντάγματος του 2001.
Υπήρξε Πρόεδρος του Ελληνικού Συμβουλίου για την Ισότητα των Φύλων, το οποίο ετοίμασε ένα «Τριετές σχέδιο δράσης για την πραγματοποίηση της ισότητας των φύλων στην Ελλάδα» (1992-1995).
Ανέπτυξε, επίσης, έντονη δραστηριότητα στον τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ιδίως μέσω του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Διετέλεσε μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε., στη Διάσκεψη της Βιέννης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (1993), στα Συνέδρια του Μεξικού (1975), της Κοπεγχάγης (1980) και του Ναϊρόμπι (1985) για την Ισότητα των Φύλων, την Ανάπτυξη και την Ειρήνη, στη Διάσκεψη του Καΐρου για τον Πληθυσμό και την Ανάπτυξη, στη Συνάντηση Κορυφής για την Κοινωνική Ανάπτυξη στη Κοπεγχάγη (1995).
Είχε επίσης συμμετάσχει στο Συνέδριο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την 50η επέτειο της ΟΔΔΑ (1998) και σε πολλές άλλες συναντήσεις του στο Στρασβούργο.
Είχε επίσης εργαστεί σε θέματα παιδικής εργασίας, παράνομης διακίνησης γυναικών και παιδιών, ελευθερίας της θρησκείας, εφαρμογής της Διακήρυξης της Χιλιετίας που εξέδωσαν τα Η.Ε. και ιδιαίτερα για την εξάλειψη της φτώχειας, για την εφαρμογή του άρθρου 5, κεφ. Ι και άρθρων 38 και 49 του κεφ. ΙΙ της Διακήρυξης της Βιέννης (1993) που στοχεύουν στην εφαρμογή της υποχώρησης των παραδόσεων και πρακτικών των αντιτιθέμενων στα ΔΑ και στη λήψη μέτρων, για την ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος και κατά της κλιματικής αλλαγής και επιδείνωσης αυτής, για την εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982), ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το θεσμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, την καταπολέμηση του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος κλ.
Επίσης, αντιπροσώπευσε την Ελλάδα επανειλημμένα στη Γενική Συνέλευση της UNESCO στο πλαίσιο της οποίας το 1993 συμμετείχε ως rapporteur της Επιτροπής V (Ανθρώπινα Δικαιώματα κ.λ.).
Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα επανειλημμένα σε συνεδριάσεις της Επιτροπής των Η.Ε. για την Πρόληψη του Εγκλήματος και της Ποινικής Δικαιοσύνης στη Βιέννη και εκλέχθηκε Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Προπαρασκευαστικού Συνεδρίου για το 9ο Διεθνές Συνέδριο για την Πρόληψη του Εγκλήματος και τη Μεταχείριση του Εγκληματία στη Βιέννη (1994).
Διετέλεσε: Αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Τράπεζας της Ελλάδας, Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Είχε τιμηθεί με το παράσημο του «Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος» από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, το Εθνικό Αριστείο της Ακαδημίας Αθηνών του έτους 2006 (τελετή απονομής 25 Μαρτίου 2006), το Βραβείο Tocqueville 1992 της Association Internationale des Criminologues de Langue Française.
Το Πράσινο Κίνημα εκφράζει την ευγνωμοσύνη του σε αυτή την τεράστια προσωπικότητα. Δηλώνει ότι οι αρχές, οι αξίες και οι αγώνες της αποτελούν έναν από τους θεμέλιους λίθους του Κινήματος μας. Όπως ,επίσης, θεωρεί ότι αποτελούν μία σπάνια παρακαταθήκη για το Παγκόσμιο-και ιδιαίτερα το Ελληνικό-Γυναικείο Κίνημα.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τη σκεπάσει…..
ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ | Παίρνουμε Θέση—Η Πολιτική στην Πράξη
υποστηρικτές του ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ