• Ούτε στην Αφρική δεν τόλμησαν να πάνε τέτοια σύμβαση
• Να πάρει θέση και η εκκλησία για την καταστροφή της ευρύτερης περιοχής του Άγιου Όρους
Όρους κράτους μπανανίας που βλέπουμε σε αποικίες, έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή για την κύρωση της σύμβασης με την Ελληνικός Χρυσός στη Χαλκιδική. Ο υπουργός περιβάλλοντος κ. Σκρέκας απεμπολεί δικαιώματα του δημοσίου έναντι της εταιρίας, τα οποία βάζουν στο τραπέζι το ζήτημα της ευθύνης των Υπουργών και της απιστίας έναντι στο ελληνικό δημόσιο, από όσους συνυπογράψουν. Η πανέμορφη Χαλκιδική κινδυνεύει με περιβαλλοντική καταστροφή, που θα υπονομεύσει το τουριστικό προϊόν υψηλών προδιαγραφών που έχει μέχρι σήμερα, ενώ τα κέρδη από την εταιρία θα λογίζονται ως κεφάλαια εξωτερικού και θα φοροαπαλλάσσονται…
Το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ επισημαίνει ότι αυτή η σύμβαση αντίκειται σε θεμελιώδες διατάξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ ελπίζει στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη του Συμβουλίου της Επικρατείας, θεωρώντας ότι κανένας δικαστής υψηλού κύρους δεν θα ταυτίσει το όνομά του και την υπογραφή του με μία τέτοια σύμβαση. Παράλληλα το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ καλεί την εκκλησία να λάβει επίσημη και συγκεκριμένη θέση για την επικείμενη περιβαλλοντική καταστροφή της ευρύτερης περιοχής που είναι το Άγιον Όρος. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι η κυβέρνηση προτείνει να παραιτηθεί το ελληνικό κράτος από την αρμοδιότητα περιβαλλοντικών ελέγχων, ενώ αν προκύψει οποιοδήποτε περιβαλλοντικό πρόβλημα, τον έλεγχο θα κάνει ιδιώτης που θα ορίσει… η ίδια η εταιρία.
Επίσης σύμφωνα με την ίδια σύμβαση που προτείνει η κυβέρνηση των «αρίστων», υπάρχει η παραίτηση του δημοσίου από το ελληνικό δίκαιο κι η αποδοχή διεθνούς δικαστηρίου, η σύνθεση του οποίου θα επιλέγεται από την Ελληνικός Χρυσός. Επίσης στην σύμβαση υπάρχει η θέσπιση πληρωμής ρήτρας από το δημόσιο για “διαφυγόντα κέρδη” προς την εταιρία, σε περίπτωση που το δημόσιο για κάποιο λόγο αναστείλει τη λειτουργία της. Ταυτόχρονα, όμως υπάρχει ρήτρα, που το δημόσιο δεν μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε αγωγή. Στην ίδια σύμβαση ακυρώνεται ακόμα και η υποχρέωση προσλήψεων συγκεκριμένου ποσοστού εργαζομένων από την τοπική κοινωνία. Και όλα αυτά για να μην πάρει ούτε το 2% το Ελληνικό Δημόσιο, όταν σε αντίστοιχες περιπτώσεις παγκοσμίως τα χρήματα που δίνουν οι εταιρίες στα κράτη είναι μεταξύ 5% και 12%. Τα αδιανόητο είναι ότι σύμφωνα με την σύμβαση, το ελληνικό δημόσιο είναι υποχρεωμένο να δεχθεί οποιοδήποτε χρηματοδότη της εταιρίας, ακόμα και το ίδιο το κράτος της Τουρκίας, που θα έχει τον έλεγχο στην γεωστρατηγικά ευαίσθητη περιοχή της Χαλκιδικής.
Για το συγκεκριμένο θέμα ο συμπρόεδρος του Πράσινου Κινήματος Κώστας Καλογράνης δήλωσε τα εξής : « Δυστυχώς μιλάμε για μία σύμβαση την οποία δεν θα έφερνε ούτε ο χειρότερος εχθρός της Ελλάδος. Εκτός από τα άθλια οικονομικά δεδομένα, τα οποία δεν βρίσκουμε ούτε σε χώρες της Αφρικής, δρομολογείται μία τεράστια καταστροφή του περιβάλλοντος. Είναι προφανές ότι μεσοπρόθεσμα θα πληγεί και το τουριστικό προϊόν της Χαλκιδικής. Την ώρα που όλες οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες έχουν εισαγάγει στις αναλογιστικές τους μελέτες και το οικολογικό αποτύπωμα που αφήνουν, η κυβέρνηση δείχνει να μην καταλαβαίνει τις συνέπειες από την κλιματική αλλαγή. Αλήθεια, υπάρχει βουλευτής κόμματος, ειδικά της Βορείου Ελλάδος, που θα ψηφίσει την οικολογική και τουριστική καταστροφή της Χαλκιδικής;».
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ:
* Καταργεί τα άρθρα 3, 4, 6 και 7 της προηγούμενης Σύμβασης, σε εκτέλεση των οποίων λειτούργησε η Διαιτησία. Σε αντικατάσταση η σύμβαση προβλέπει τη διαιτησία της σύμβασης από θεσμούς εκτός Ελλάδας.
* Παραβιάζει τους κανόνες του ανταγωνισμού και τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων, διότι το ελληνικό δημόσιο εγγυάται και θα αποζημιώνει την εταιρεία σαν να κάνει ένα κοινωφελές έργο όπως η ΕΥΔΑΠ και ο ΔΕΔΔΗΕ. Επίσης μεταφέρει τα δικαιώματα σε μια μεταλλευτική-μεταλλουργική εταιρεία ξένων συμφερόντων. Δημιουργείται συνεπώς θέμα αθέμιτου ανταγωνισμού για όλες τις άλλες επιχειρήσεις εξορύξεων, μεταλλουργικές, μεταλλευτικές, βιοτεχνικές, βιομηχανικές, με όλη την οικονομική δραστηριότητα.
* Δε δεσμεύεται η Ελληνικός Χρυσός για θέσεις απασχόλησης εφόσον στο παράρτημα 3, στη σελίδα 543, αναφέρεται ότι η εταιρεία δε δεσμεύεται για συγκεκριμένες θέσεις απασχόλησης καθώς εξαρτώνται από την κερδοφορία της, που είναι πάρα πολύ μικρή τα τελευταία χρόνια.
* Θεωρεί την απεργία και τις εργασιακές διαφορές λόγους ανωτέρας βίας, για να θέσει και το δημόσιο κατά των εργαζομένων, και επιπλέον αναφέρει ότι οι μισθολογικές απαιτήσεις, δηλαδή η Συλλογική Σύμβαση, θα είναι κριτήριο για να μην προσλαμβάνονται κάτοικο της περιοχής, στο άρθρο 25.
* Δεν προβλέπει,( ενώ κανονικά απαιτείται), Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ), ούτε προβλέπει την εκπόνηση και έγκριση ΜΠΕ ως όφειλε. Η νέα Περιβαλλοντική αδειοδότηση επιβάλλεται και λόγω της νέας σύμβασης αλλά και γιατί μετά την απόφαση του Εφετείου, που βεβαίωσε τα κακουργήματα εις βάρος του περιβάλλοντος, η Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) θα έπρεπε να είχε ακυρωθεί, κάτι που δεν έχει κάνει η Κυβέρνηση το οποίο επίσης αποτελεί στοιχείο παράβασης καθήκοντος.
* Δεσμεύει και δένει τα χέρια του Ελληνικού Δημοσίου το οποίο δε θα μπορεί να θέσει όρους που δημιουργούν «οικονομικά βάρη» στην Ελληνικός Χρυσός για τη συμμόρφωση της εταιρείας για την προστασία του περιβάλλοντος, άρα η ελληνική πολιτεία θα έχει δεσμεύσεις και όρια στην περιβαλλοντική αδειοδότηση, και σαν συνέπεια έχουμε την αναίρεση του άρθρου 24 του Συντάγματος.
* Αναγνωρίζει, στο άρθρο 10, ως υφιστάμενη διαφορά με την Ελληνικός Χρυσός, το εξώδικο που είχε καταθέσει η εταιρεία τον Σεπτέμβριο του 2018, όπου διεκδικούσε 750 εκατ. ευρώ ως διαφυγόντα κέρδη παρότι το ΣτΕ το 2020 τελικά δικαίωσε το ΥΠΕΝ, αντί να διεκδικεί αποζημιώσεις για διαφυγόντα κέρδη του ελληνικού Δημοσίου όλα αυτά τα χρόνια που η εταιρεία δεν προχωρά στην μεταλλουργία, το οποίο επίσης εγείρει ζήτημα απιστίας.
* Ως Αποδεκτά Βιομηχανικά Πρότυπα νοούνται τα πρότυπα που είναι συμβατά με το Καναδικό NationalInstrument 43-101, Standardsof IDisclosureforMineralProjects (ΝΙ 43-1Ο1) τα οποία έχουν διαφοροποιήσεις με τα αντίστοιχα ελληνικά και ευρωπαϊκά βιομηχανικά πρότυπα.
* Εισάγει ρήτρα, στο άρθρο 11, παρ.3, με την οποία το ελληνικό Δημόσιο δεν θα μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε αγωγή.
* Επιβάλλει προθεσμία ενενήντα (90) ημερών στο Ελληνικό Δημόσιο για την έκδοση οποιασδήποτε διοικητικής πράξης, στο άρθρο 14, παρ. 3, ενώ σε αντίστοιχες περιπτώσεις η εταιρεία δεν έχει χρονικό όριο.
* Δίνει τη δυνατότητα στην εταιρεία να προσλάβει ελεγκτή της αρεσκείας της για να την ελέγχει, και περιορίζει το ελληνικό δημόσιο σε όλα τα επίπεδα να μην μπορεί να κάνει έλεγχο αν δεν ενημερώνεται και δεν γνωμοδοτεί ο συνεργάτης της εταιρείας.
* Ξεκαθαρίζει ότι το επενδυτικό σχέδιο της εταιρείας, είναι απολύτως ενδεικτικό και δεν τη δεσμεύει.
* Προβλέπει ελάχιστα έσοδα για το ελληνικό Δημόσιο, κατά τη διάρκεια της ζωής των μεταλλείων, που είναι πολύ λιγότερα από τα ποσοστά μεταλλευτικών τελών που αποδίδουν εταιρείες ακόμα και σε χώρες της Αφρικής. Στην σελ. 644, αναφέρεται (παρ. 10.1) ότι «κατά την διάρκεια ζωής των μεταλλείων Κασσάνδρας, αναμένονται ακαθάριστες πωλήσεις μετάλλων άνω των 13 δισ. δολαρίων», ήτοι περίπου 11 δισ. €, ενώ τα δικαιώματα εκμετάλλευσης που θα εισπράξει στο ίδιο διάστημα το ελληνικό Δημόσιο ανέρχονται σε 225,1 εκ. $ (σελ. 644, Πίνακας 10.1), ήτοι περίπου 190 εκ. €. Ούτε το 2% δηλαδή δεν θα πάρει το ελληνικό δημόσιο.
* Αποκαλύπτει ότι η Ελληνικός Χρυσός ψάχνει επενδυτές και υποχρεώνει το ελληνικό Δημόσιο, να τη στηρίξει (άρθρο 18, παρ.3) και να συνεργαστεί με οποιονδήποτε χρηματοδότη της εταιρείας το δε Δημόσιο δεν έχει κανένα δικαίωμα επέμβασης, άρνησης ή ελέγχου. Και τίθεται το ερώτημα. Αν χρηματοδότης είναι μία εταιρεία αντεθνικών συμφερόντων (π.χ. από την Τουρκία) ή ακόμα και το τουρκικό δημόσιο θα είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε;
* Προβλέπει, στο άρθρο 19, ότι το σύνολο των κερδών της εταιρείας λογίζονται ως κεφάλαια εξωτερικού και τυγχάνουν της αντίστοιχης προστασίας και φοροαπαλλαγής. Στο εδάφιο (ι) της ίδιας παραγράφου μάλιστα δεσμεύεται το δημόσιο να επιτρέπει ανά πάσα στιγμή την εξαγωγή αυτών των κεφαλαίων σε μετρητά στο εξωτερικό χωρίς όριο. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι “το Δημόσιο υποχρεούται να διατηρεί επαρκή αποθέματα και μέσα πληρωμής στο εξωτερικό κατά περίπτωση προκειμένου να επιτρέπει στην εταιρία να επιστρέφει κεφάλαια και να εξάγει κέρδη…”.